Schaakclub Woerden

Om deze wedstrijd het best te kunnen beschrijven begin ik met wat uitgekauwde clichés die ondanks uitgekauwd te zijn toch zeer van toepassing waren in het gevecht met OudZuylen Utrecht III: Met de hakken over de sloot/Voor de poorten van de hel/In het zweet ons aanschijns en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, de uitslag 4,5 – 3,5 geeft al aan dat een en ander moeizaam tot stand kwam, maar niet onverdiend !

Allereerst bleek dat we het deze avond met name van de lagere borden moesten hebben, Oud Zuylen heeft twee 1800 + spelers in hun gelederen dus de eerste borden zijn wat sterker dan gemiddeld in deze klasse. Ad en ikzelf kwamen daar pijnlijk achter, met ongeveer dezelfde passieve instelling trokken wij duidelijk aan het kortste eind, het vervelende was dat ik wist waar ik de fout in was gegaan dus als tip, komt er een paard op G5 probeer het dan gelijk terug te schoppen…

Aldo zorgde als invaller voor het eerst volle punt door eigenlijk heel degelijk zijn tegenstander onder druk te zetten en af te wikkelen naar een gewonnen eindspel met een paar pionnetjes die iets te ver gevorderd waren en dus was het pleit beslecht. Coen, onze 2e invaller speelde een prima partij maar wist helaas zijn pionnetje voorsprong in een eindspel met gelijke lopers niet over de streep te trekken dus een halfje erbij.

Van Henk heb ik weinig meegekregen, alleen dat hij een wat betere stelling had maar ik heb gemist waar hij de winst pakte, dat ging me iets te snel, aldus nog een puntje erbij, vervolgens pakte Jan Pool ook een punt nadat hij al een stuk had gewonnen en het rustig uit kon spelen, dat werd dus 3,5 punt en toen begon de adrenalinestrijd… Wim stond gewonnen maar was in tijdnood, hij deed dat heel lang goed maar op een gegeven moment waren de winstkansen weg en kon hij remise maken door herhaling van zetten. Wim besloot echter de zetten niet te herhalen maar spontaan door zijn vlag te gaan, het kijken naar stukken betekent niet automatisch remise…en die hadden we net nodig om in ieder geval niet te verliezen.

Ondertussen hadden Ad en ikzelf al opgegeven en dus kwam het neer op Jan Hoosbeek, ook in tijdnood maar dat gold hier ook voor zijn tegenstander. Jan had een kwaliteit voorgestaan maar deze ook weer teruggegeven, vervolgens deden beide heren nog een onreglementaire zet (wat jij kan kan ik ook!) en uiteindelijk blunderde Jan zijn tegenstander de partij weg, dit toch wel ter compensatie voor Wim zijn partij…en na al deze stress momenten staat Woerden II dus alleen aan kop met nog drie lange rondes te gaan, we mogen dit niet meer uit handen geven!

Voorbeeldig voorbereid (“waar ligt dat Soest eigenlijk”) en gemotiveerd tot op het bot, (“een vier-punten-wedstrijd”) togen onze jongens in de vierde ronde van de SGS (SOS) competitie naar een op papier gevaarlijke concurrent. En inderdaad, in een prachtig gebouw, dat deed denken aan zowel wereldlijke als geestelijke geschiedenissen, wachtte ons een zowel spiritueel als bloederig gevecht.

Crack Jelle was verhinderd, crack l’Ami ook, maar verzwakt waren wij niet, en dat konden we zeker ook niet van Soest zeggen: het werd een erg spannend gevecht. Om half elf was er nog niet één partij beslist. En wanneer uw correspondent rond die tijd schoorvoetend langs de borden sloop om een prognose te maken, was er op niet één bord iets beslissends waar te nemen.

Het was een beetje jammer dat Hans verloor. Hij leek geen gemakkelijke stelling te hebben, maar Hans is pas verslagen als de stukken weer in de doos zitten. Dat gebeurde om een uur of elf, nadat Bas al een remise had gescoord (0,5-1,5).

Uw nederige dienaar slaagde er in de gelijkmaker te scoren. Mijn tegenstander offerde veel pionnen om ruimte te creëren, maar hield er aan het eind te weinig over om alle gaten te dichten (1,5-1,5).

Hierna volgden nog enige remises, waarvan die van Marcel Schröer boeiend en inhoudsrijk was: een dame eindspel met pionnen, passend bij de entourage. Die van Marcel van Oort kwam waarschijnlijk met enige moeite tot stand, al baseer ik deze mening meer op de gelaatsuitdrukking van beide spelers (Marcel speelde tegen de sympathieke en sterke Marijke Kok) dan op de stand op het bord.

De beslissende stoten kwamen van bord 1 Selman en bord 8 Mark. Een buitengewoon enerverend gevecht leverde Mark, met wisselende kansen, maar onze man trok aan het langste eind. En Selman speelde een prachtige agressieve partij, met een ingenieus loperoffer, midden in de partij en midden op het bord. Zijn tegenstander durfde het niet aan te nemen maar werd koel aan de kant gezet, hoewel hij nog vele zetten uit de hoge hoed toverde met slechts 10 seconden (+10 per zet) op de klok.

Het slotwoord was voor Sten. Hij wilde winnen, hij wilde per sé winnen. Hij leek ook de hele avond iets beter te staan maar uiteindelijk moest hij ondanks hevige tijdnood van zijn tegenstander, genoegen nemen met remise.

Woerden staat nu gedeeld eerste, zowel in match- als in bordpunten gelijk met HSG.

Gehard door ervaring stellen wij ons bescheiden op. Maar, zoals de Vlaming zegt: ‘er gaan er nog zijn die zullen gaan afzien!”

Henk de Heer

Paul Keres kwam bij Woerden op bezoek voor de tweede ronde van de SGS beker. Ze hadden er zin in. Uit een prachtig arsenaal aan spelers had de club een fraaie delegatie naar Woerden gezonden. Woerden zat in de sterkst mogelijke bezetting achter de borden, dus dat beloofde een spannende avond te worden. En dat werd het ook.

Jelle Wiering (1999) had tegen Tim Lammens (2282)  de zwaarste avond. In een twijfelachtige poging in zijn huisvariant terecht te komen, kreeg zijn dame door allerlei plaagstootjes geen rust en werd de ontwikkelingsachterstand van Jelle zorgwekkend. Dat was mede de oorzaak van het verlies van een pion en die kwam niet meer terug. Jelle spartelde nog wel enige tijd, maar het mocht allemaal niet baten.

Zelf was ik (2072) met zwart tegen Leo van Houwelingen (2005) in een degelijke, maar vrij passieve stelling terecht gekomen. Leo kwam met dame en toren dreigend dichterbij mijn koning maar was in een prima stelling iets te haastig. Hij offerde een paard voor aanval. Het bleek niet voldoende en door een onnauwkeurige zet liep de aanval rap vast in de zwarte modder. 

Selman Ercan (2046) speelde tegen Colijn Wakkee (1924) een overtuigende partij. Na een zet of 15 verzonk Selman in gepeins. Hij kon niet geloven dat hij met f4! een stuk ging winnen.  Colijn begin daarna heel lang na te denken. Hij kon niet geloven dat hij na f4! een stuk ging verliezen. Het bleek echter echt waar. Na wat schermutselingen daarna wist Selman het punt te verzilveren.

De spectaculairste partij was die tussen sten Goes (2217) en Evert Rademakers (2251). Evert offerde een kwaliteit voor activiteit en een pion, maar Sten leek het allemaal net onder controle te houden. Het slot was werkelijk spectaculair. Sten kon zich door een mat-dreiging allerlei spectaculaire offers veroorloven. Geen van de torens en stukken die Sten in de uitverkoop deed kon genomen worden. Met een laatste fraaie zet gaf Sten zijn mat dreiging een keurstempel “onderdekbaar” en daarmee was het pleit beslecht. 

Zo wint Woerden met 3-1 van Paul Keres. Net als in de eerste ronde was het een fikse strijd tussen sterke teams zoals we voorheen in de SGS niet vaak zagen. Door de ontkoppeling van de competities van de KNSB en de regionale bonden is de speelsterkte ontegenzeggelijk vooruit gegaan. Het woord onderbond lijkt voor de SGS dan ook niet meer de juiste term.

Zaterdag had de Rotery Club een Santa run georganiseerd. Het draaiorgel was deze keer daardoor vervangen door finish vlag geluiden. Op warming-up muziek maakten de kerstmannen hun spieren los om er een als een speer vandoor te gaan.

Hierdoor geïnspireerd snelden mijn tegenstander en ik op de finish vlag af. Na het delen van de punten stonden er nog meer minuten op mijn klok te wachten dan aan het begin.

Ook in de partij van Jim raakten beide spelers in kerstsfeer. Vrede op het bord werd snel getekend in een stelling die in balans leek.

Hans was in de opening erg slordig. Een paard draafde zijn stelling binnen en vertrapte alles wat er in zijn buurt kwam. Dat kon Hans niet lang verdragen.

Henk begon een aanval op de koningsvleugel, maar die liep vast in op een degelijke pionnenstructuur. Daarna nam zijn tegenstander het initiatief in het centrum en werd Henk daar weggespeeld

Ed kwam prima uit de opening, maar na de 13e zet ging het mis. Zijn tegenstander kreeg een Paus op de vier en daar tegenover had Ed een miezerige pony op a4. Tijd voor een koningsaanval, dat Ed zijn tegenstander. Die sloeg keihard door.

Selman speelde een degelijke partij tegen de mystery man van ZSC Saende. Van lieverlee werden  stukken geruild totdat er een toren-loper eindspel op het bord kwam dat beide spelers niet meer konden winnen.

Jelle grabbelde in de opening een pion mee en gaf die pion een hele tijd niet meer terug. Het was rond de tijdcontrole dat Jelle niet één maar twee pionnen terug gaf voor een fraaie mat aanval. De stelling van zijn tegenstander viel uit elkaar en Jelle haalde daarmee het enige volle punt binnen.

Bas stond een tijdje moeilijk maar wist tegen de tijdcontrole met heel weinig tijd alles bij elkaar te houden. Voor Bas is increment is een zegen. Na de tijdcontrole bracht zijn tegenstander een prachtig kwaliteitsoffer maar wist daarna de juiste voortzetting niet te vinden. Bas had wellicht kansen om te winnen, maar wist ze niet te vinden.

Met deze 3-5 uitslag moesten Woerden duidelijk het hoofd buigen voor Saende 2. Saende blijft hiermee fraai aan kop.

Afgelopen dinsdag vertrokken we richting Gorinchem met als eindbestemming het plaatsje Giessenburg om aldaar tegen de heren van De Giessen en Linge 2 de strijd om de eerste plaats te beslechten. Op papier waren wij sterker maar dat soort theorieën ben ik geen voorstander van. Nadat hun teamleider zichzelf in zijn toespraak in de underdog positie had gemanoeuvreerd staken we enthousiast van wal. Het was Jur die voor ons het eerste punt binnen hengelde, ik zag wel dat zijn stelling veelbelovend was maar hij had die avond kennelijk de turbo aan want de tweede keer dat ik wilde kijken zat hij al bij zijn moeder in de auto naar huis. Vervolgens kwam het tweede punt van Henk Dankers die in een Franse partij een vernietigende koningsaanval ontwikkelde, waarbij zijn tegenstander zo onder de indruk was dat deze ook nog een stuk in de aanbieding deed en het mat onvermijdelijk werd. Ikzelf had mijn tegenstander in de opening al zwaar onder druk gezet maar ik was iets te snel met zetten en daarna zag ik dat ik stukwinst had laten liggen, vervolgens liep het allemaal niet meer naar wens en moest ik in remise berusten. Wim Veelenturf die naast mij zat had met het door Marcel S genoemde betonschaak zijn tegenstander aardig onder druk en toen deze een dubieus stukoffer bracht was het pleit al beslecht, ook een matcombinatie werd gemist en zo haalde Wim het 3e volle punt binnen.  Ondertussen had Jan Pool in een iets actievere stelling een vrijpion weten te creëren waardoor de druk bij zijn tegenstander te groot werd, dat was dus 4. Hans Tuit liet zien dat hij in een toreneindspel met een pion meer duidelijk degene was met de betere techniek en ook zijn tegenstander hield het voor gezien. Bij Peter Dupain kon ik meegenieten van de enorme druk die hij op zijn tegenstander uitoefende, die beperkte zich tot wat heen en weer geschuif op de achterste rijen. Peter moest even zoeken maar vond uiteindelijk de verlossende weg om zijn tegenstander op de knieën te krijgen. Het was nu 6,5 – 0,5 en last but not least was daar ons aller Ad Goes die (na de hele partij minder hebben gestaan) in razende tijdnood de partij in een uiteindelijk gewonnen stelling remise gaf, misschien maar goed ook want de foute zetten waren op het laatst niet meer op twee handen (en misschien ook voeten) te tellen. Eindresultaat een klinkende 1 – 7 overwinning!

Dinsdag 4 december kwam de personeelsvereniging van het familiebedrijf Pel, Pel & Pel uit Hoevelaken op bezoek. Bij de bookmakers was Woerden zwaar favoriet en dat werd ook enigszins waargemaakt. Dat betekent niet dat er niet her en der een pittige partij op het bord kwam.

De kortste metten maakte ondergetekende. Dirk Veldhuizen hield open huis zijn koningsstelling. De zwarte velden lagen als asfalt klaar voor dame, loper en toren, met een mat in drie als eindbestemming. 

Ook de partij van Jelle Wiering verliep vlot. Jelle ruilde zijn dame voor twee torens en wat pionnen. De koning van zijn tegenstander doolde al snel hulpeloos over het bord en kon alleen ten kost van een dame gered worden. 

Enige tijd later werden er weer twee partijen in Woerdens voordeel beslist. Mark Pieterse had erg actieve stukken en won met zijn cumulerende dreigingen een vol stuk. Sten Goes had uit de opening met zwart snel een prettige stelling opgebouwd en won daaruit een pion. Het winnen met die extra pion was nog geen eenvoudige klus. Sten gaf moedig twee stukken voor een toren en had de eindstelling haarfijn ingeschat. De twee lopers van zijn tegenstander bleken onmachtig.

Daarmee werd het 4-0, maar op de andere borden ging het er minder vrolijk aan toe. Selman Ercan kreeg een furieuze aanval over zich heen. Zijn koning kwam danig op de tocht te staan en hij moest een stuk geven om niet mat gezet te worden. Marcel van Oort op bord 6 had een wat verkrampte stelling maar kwam in de complicaties aan het einde toch als winnaar naar boven. Henk Dankers won een pion, verloor hem later weer, en bleek in het eindspel toch een maatje te groot voor zijn tegenstander. Hans van Steijn offerde een kwaliteit voor wat activiteit. De activiteit verdween maar de kwaliteit kwam niet meer terug. Dat begon Hans, toen het ingewikkeld werd, wel te merken en hij verloor.

Zo werd het 6-2 voor Woerden.

Wordt vervolgd in 2019.

Mooie herinneringen kwamen naar boven op de weg naar Hoogland. Zeven jaar geleden speelden we daar de laatste wedstrijd in de SGS promotieklasse en bij winst zouden we kampioen worden. En zo gebeurde. Onze vrienden uit Hoogland hadden daar op geanticipeerd en de champagne al koud gezet. Deze mooie geste wordt nog geregeld aangehaald door de Woerdense spelers.

Terug naar het heden. Daar stond een mooie match tussen twee sterke teams op het programma. 

bord 1: Sten Goes (2217) – Marco Dieleman (2092)

De bughouse schaak specialist uit Hoogland speelde hetzelfde zijvariantje dat hij vele jaren geleden tegen mij ook op het bord bracht. Sten zette gelijk druk op de ketel. Die barste binnen de kortste keren uit elkaar en het eerste punt was snel binnen.

bord 2: Chris Kooijman (2015) – Marcel Schröer (2072)

Na een geslaagde opening wist ik de zwarte loper van wit op h2 te begraven. In het eindspel grabbelde ik een pion mee, maar de loper transformeerde daarna tot een monster en even stond ik met de rug tegen de muur. Toen ik alle dreigingen had weten te pareren en in een gewonnen toreneindspel was terecht gekomen begon ik werkelijk te genieten van mijn stelling. Gelukzalig tuurde ik al mijmerend naar mijn voortsnellende pionnen, totdat ik door mijn tegenstander wreed uit mijn dagdromen werd gerukt met een onverbiddelijk wijzende vinger richting de klok. 

bord 3: Selman Ercan (2046) – Tom Officier (1989)

Selman liet het robuuste schaak zien wat we van hem gewend zijn. Geruime tijd was het een kwestie van duwen en trekken waarbij Selman langzaam maar zeker de overhand kreeg. Maar Tom is een handige schaker. Hij wist nog allerlei complicaties op het bord te brengen, waardoor het allemaal niet zo duidelijk meer was. Na wat schermutselingen had Selman het pionneneindspel correct beoordeeld en nam het punt mee naar huis.  

bord 4: Stephan Paternotte (1994) – Hans van Steijn (1864)

Na een snel e4 en c4 van Stephan, wist Hans het gat op d4 optimaal te benutten door er een fraaie merrie neer te zetten, stevig door pionnen te ondersteund. Er stond een schamele bisschop tegenover die zelfs in deze Sinterklaastijd geen kans zag het paard te bestijgen. Een ongelijke strijd dus, die door Haans mooi werd uitgespeeld.

Zo werd het 3-1 voor Woerden. Op naar de volgende ronde.

Na 3 succesvolle ronden in de KNSB competitie werd Woerden serieus aan de tand gevoeld door het sterke De Waagtoren 2. Ze spelen op een lokatie waar iedere club jaloers op mag zijn. In een sfeervolle zaal boven een restaurant, midden in het centrum van Alkmaar. Met de nieuwe klassen van de KNSB erbij wel wat krap, maar er gaan veel makke schakers in een hok.

Op bord 1 was  de opening voor Selman niet helemaal naar wens gelopen. Hij dreigde in een passieve stelling te belanden en nam toen de moedige beslissing twee stukken te offeren voor een toren. Het was niet helemaal correct. maar de tegenstander was er zo van onder de indruk dat hij remise aanbood.

Henk op bord 8 had na de opening niets te klagen, maar liet zich op een eenvoudige manier verschalken. Als er nog iemand een kadootje zoekt voor Henk voor Sinterklaas kan ik nog wel een stappen boekje aanbevelen. Daarna ging de inmiddels befaamde Woerdense hardheid meespelen en vocht Henk zich geweldig terug in de partij. De kansen keerden, Maar in een prachtige stelling verzuimde Henk controle te nemen over de d-lijn waar zijn tegenstander met kracht binnen kwam.

Jim op bord 4 was een beetje te roekeloos in zijn openingsbehandeling. Het leidde tot stelling waarin Jim met open vizier tegen een geharnaste ridder aan het vechten was. Een ongelijke strijd die dan ook snel tot verlies leidde.

Mark op bord 7 gaf zijn tegenstander een mooi paard op d4 en de vrije hand op de damevleugel. Dat bleek te veel van het goede. De remise marge was nog wel lang in het vizier, maar de druk werd te hoog en een penning deed hem de das om. Ook deze partij ging verloren.

Jelle op bord 3 was een puike partij aan het spelen. Hij stelde ragfijn het nemen van een geofferde pion een beetje uit en bracht daarmee zijn tegenstander dusdanig in verwarring dat deze de pion de hele partij niet meer terug zag. De complicaties die ontstonden doordat Jelle een verre vrijpion had, leidden tot het eerste punt voor Woerden.

Op bord 2 wist ik op eigen kracht niet de actieve zetten te vinden die nodig waren om de stelling in leven te houden. Vlak voor de tijdcontrole offerde ik noodgedwongen een kwaliteit, maar dat was volstrekt onvoldoende om de stelling in balans te houden.

Bas op bord 5 was na een evenwichtige partij een pion kwijt geraakt en moest een twee tegen drie toreneindspel remise zien te houden. Nadat twee pionnen waren geruild, wist Bas zijn tegenstander snel te overtuigen dat hij de Philidor stelling goed in zijn vingers had en werd remise overeen gekomen.

Hans had op bord 6 een stelling waar de geleerden nog steeds met elkaar over in discussie zijn. Sommigen zeggen “Ik geef er geen cent voor”. Anderen zijn minder gedecideerd. Het mooie was dat Hans een eindspel in ging met een pion minder en er uit kwam met 2 pionnen meer.

Met de laatste twee partijen werd de einduitslag alsnog enigszins draaglijk.Al met al een duidelijke 5-3 overwinning van De Waagtoren. Ze waren een maatje te groot.